https://www.youtube.com/watch?v=vTddXfaUIx0
η ανάσταση την άνοιξη
η ανάσταση και η άνοιξη
η ανάσταση
η άνοιξη
δυο λέξεις με ίδιο νόημα
έχω ξαναπεί πως μ' αρέσει ο χειμώνας, κυρίως γιατί φοράμε παλτό το χειμώνα, και έχουν εσωτερικές τσέπες και είναι πιο εύκολο να περπατάς χωρίς να ανησυχείς για τα πράγματά σου
μ' αρέσει ο χειμώνας αλλά η ανάσταση που γιορτάζουμε κάθε χρόνο με αναισθητοποιεί προσωρινά, με βαυκαλίζει, με ιδιομορφεί σαν κάτι ψεύτικο, πλέον την εποχή της ανάστασης σταματάς να είσαι καθοδόν προς το θάνατο, για λίγες ημέρες επιτυγχάνεται μια ισορροπία
μια ισορροπία που από τη μία έχει την αναστημένη ζωή, γιατί δεν υπάρχει γέννηση, υπάρχει αναγέννηση, και από την άλλη τα νεκρά απομεινάρια του χειμώνα, κουφάρια του κύκλου, που όμως
που όμως νικιούνται, δεν νικιούνται, ηττώνται συντριπτικά, η ανάσταση καταφέρνει να νικά όλο το χρόνο μιας και είναι κάτι που δεν υπάρχει, είναι η κορυφή του κύκλου, ο κύκλος είναι ίσως αλλά σε ένα σημειο του γίνεται γωνία κι εκεί είναι η ανάσταση, η άνοιξη, η αναγέννηση
η αναγέννηση των μελλοθάνατων, άραγε ο χριστός ήξερε πως αναστήθηκε για να ξαναπεθάνει; για αυτό ήταν τόσο στεναχωρημένος; εγώ πάντως όταν ξαναγεννιέμαι, ξέρω πως θα ξαναπεθάνω
και όταν πεθαίνω, ξέρω πως η ανάσταση μου είναι λίγο πιο κοντά
Κάθε χωρισμός φέρνει πιο κοντά το νέο σμίξιμο. Και αν δε ζω για αυτό το επόμενο σμίξιμο για τι να ζω; Για τον επόμενο θάνατο;
Λυπάμαι όταν πεθαίνεις, γιατί ξέρω οτι η ανάστασή σου είναι κοντά. Και με την ανάσταση ταράζεται το σύστημά σου και μπορεί να μη με αναγνωρίσεις όταν ξυπνήσεις, με την άνοιξη γύρω, με τα λουλούδια και τα ζουζούνια, μπορεί να μην ξεχωρίσω πια τόσο πολύ, έχω ολόκληρη τη φύση να διαγωνιστώ. Για αυτό με κάθε θάνατο σου σε αποχαιρετώ και με κάθε σου ανάσταση σε ξαναπροσεγγίζω. Και πόση προσπάθεια θέλει να σε ξαναβρίσκω μετά απ' τα νεκρά μας διαστήματα. Πιο πολύ ίσως φοβάμαι όταν ξαναζείς, παρά όταν πεθαίνεις.
Θα έχει μπει για τα καλά ο Μάης,
θα τελειώνει η ανάσταση,
όταν η αγάπη μου θα έχει ωριμάσει και για φέτος,
όταν θα ξέρω πως για αυτούς που αγαπώ μια απλή θυσία δεν αρκεί
και κόκκινο αίμα θα ποτιζει τα λουλούδια στα λιβάδια μέσα μου
αλλά χαλάλι
κάθε χωρισμός θα φέρει πιο κοντά το νέο σμίξιμο
η ανάσταση την άνοιξη
η ανάσταση και η άνοιξη
η ανάσταση
η άνοιξη
δυο λέξεις με ίδιο νόημα
έχω ξαναπεί πως μ' αρέσει ο χειμώνας, κυρίως γιατί φοράμε παλτό το χειμώνα, και έχουν εσωτερικές τσέπες και είναι πιο εύκολο να περπατάς χωρίς να ανησυχείς για τα πράγματά σου
μ' αρέσει ο χειμώνας αλλά η ανάσταση που γιορτάζουμε κάθε χρόνο με αναισθητοποιεί προσωρινά, με βαυκαλίζει, με ιδιομορφεί σαν κάτι ψεύτικο, πλέον την εποχή της ανάστασης σταματάς να είσαι καθοδόν προς το θάνατο, για λίγες ημέρες επιτυγχάνεται μια ισορροπία
μια ισορροπία που από τη μία έχει την αναστημένη ζωή, γιατί δεν υπάρχει γέννηση, υπάρχει αναγέννηση, και από την άλλη τα νεκρά απομεινάρια του χειμώνα, κουφάρια του κύκλου, που όμως
που όμως νικιούνται, δεν νικιούνται, ηττώνται συντριπτικά, η ανάσταση καταφέρνει να νικά όλο το χρόνο μιας και είναι κάτι που δεν υπάρχει, είναι η κορυφή του κύκλου, ο κύκλος είναι ίσως αλλά σε ένα σημειο του γίνεται γωνία κι εκεί είναι η ανάσταση, η άνοιξη, η αναγέννηση
η αναγέννηση των μελλοθάνατων, άραγε ο χριστός ήξερε πως αναστήθηκε για να ξαναπεθάνει; για αυτό ήταν τόσο στεναχωρημένος; εγώ πάντως όταν ξαναγεννιέμαι, ξέρω πως θα ξαναπεθάνω
και όταν πεθαίνω, ξέρω πως η ανάσταση μου είναι λίγο πιο κοντά
Κάθε χωρισμός φέρνει πιο κοντά το νέο σμίξιμο. Και αν δε ζω για αυτό το επόμενο σμίξιμο για τι να ζω; Για τον επόμενο θάνατο;
Λυπάμαι όταν πεθαίνεις, γιατί ξέρω οτι η ανάστασή σου είναι κοντά. Και με την ανάσταση ταράζεται το σύστημά σου και μπορεί να μη με αναγνωρίσεις όταν ξυπνήσεις, με την άνοιξη γύρω, με τα λουλούδια και τα ζουζούνια, μπορεί να μην ξεχωρίσω πια τόσο πολύ, έχω ολόκληρη τη φύση να διαγωνιστώ. Για αυτό με κάθε θάνατο σου σε αποχαιρετώ και με κάθε σου ανάσταση σε ξαναπροσεγγίζω. Και πόση προσπάθεια θέλει να σε ξαναβρίσκω μετά απ' τα νεκρά μας διαστήματα. Πιο πολύ ίσως φοβάμαι όταν ξαναζείς, παρά όταν πεθαίνεις.
Θα έχει μπει για τα καλά ο Μάης,
θα τελειώνει η ανάσταση,
όταν η αγάπη μου θα έχει ωριμάσει και για φέτος,
όταν θα ξέρω πως για αυτούς που αγαπώ μια απλή θυσία δεν αρκεί
και κόκκινο αίμα θα ποτιζει τα λουλούδια στα λιβάδια μέσα μου
αλλά χαλάλι
κάθε χωρισμός θα φέρει πιο κοντά το νέο σμίξιμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου