Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Η μακρινή μου μητέρα, η ετεροθαλής μου αδερφή, η αποξενωμένη μου κόρη, η χαμένη μου φίλη, η ανέραστη ερωτική

https://www.youtube.com/watch?v=XyaTOPahl14

Τον Ιούλιο κάποτε...

Πως θα καταφέρω να γίνω μεγάλος συγγραφέας όταν δεν μπορώ να βάλω σε χαρτί τη  μεγάλη μου θλίψη, την ταχυπαλμία που με πιάνει ασυνείδητα όταν σε σκέφτομαι.

Όπως ήμουν, είμαι και θα είμαι, για σένα,
πατέρας
υιός
αδερφός
εραστής
φίλος

έτσι ανεβαίνουν οι παλμοί μου και παίρνουν τη μορφή μιας προσευχής, κάθε ζευγάρι χτύπων και μια λέξη:
μητέρα
κόρη
αδερφή
εραστίς
φίλη

τόσοι ρόλοι, τόσοι χτύποι, τόσα παρακάλια (σε ποιον άραγε) να μου δώσουν πίσω το νέκταρ του άνθους που γεύτηκα, και μετά ο ρυθμός μου αλλάζει, γίνεται πεισμωμένος και η καρδιά μου πονάει από τη θλίψη αλλά ταυτόχρονα πεισμώνει και παίζουνε εμβατήρια στρατιωτικά οι χτύποι, πάμε πόλεμο; ρωτάω, όχι μου απαντάει, χρειάζεσαι όμως στρατιωτική πειθαρχία για να σταματήσεις τις ταχυπαλμίες σου, θα πάθεις τίποτα γλυκέ μου,

η καρδιά μου αγαπάει όλους τους ανθρώπους αλλά μόνο μέσα μου χτυπάει, κι έτσι είναι καταδικασμένη να με αγαπάει πιο πολύ απ' όλους, είναι καταδικασμένη να επιταχύνει με τις λύπες μου και να πιέζεται με τα δικά μου τρεξίματα, να χαλαρώνει μόνο όταν εγώ κοιμάμαι ή όταν μου λες πως μ' αγαπάς, μόνο τότε μπορεί η καρδιά μου να ηρεμήσει δυστυχώς,

δεν τη νοιάζουν αυτά στ' αλήθεια όμως, κάθεται ήσυχη και παρατηρεί τον καιρό να περνάει, μικρές ρωγμές να σχηματίζονται στα τοιχώματά της, να σκληραίνουν οι σωλήνες της και δε μιλάει, η δουλειά της είναι να με αγαπά και να χτυπά μόνο για μένα, με τον πέρασμα του χρόνου μαθαίνει να υποφέρει μαζί μου, να φουσκώνει από περηφάνια ή από θυμό, να χτυπά δυνατά στο άγγιγμά σου, να υποχωρεί και να ηρεμεί όταν τελειώνω, να είναι όμως πάντα, σε πλήρη σύνδεση, πλήρη αρμονία με τις σκέψεις μου, ξέρει πριν να ξέρω πως νιώθω και χτυπά ανάλογα, όταν θέλω να μάθω αν μ' αγαπάει κάποιος πάντα ακούω την καρδιά του, όταν θέλει κάποιος να μάθει αν τον αγαπάω πρέπει να βάλει το αυτί του στο στήθος μου, μέσα από κόκκαλα και δέρμα, από τρίχες και στρώμα λίπους, από αμυντικά χέρια και θλιμμένες σκέψεις, μέσα από άπειρα στρώματα άμυνας και προστασίας υπάρχει κάπου βαθιά ένα όργανο που ίσως χτυπάει δυνατά για σένα.

Βάλε το αυτί σου και άκου. Δεν είναι κάτι μαγικό ή παράξενο, δεν είναι κάτι τρομαχτικό ή θλιβερό, δεν είναι κάτι αφύσικο ή κάτι φυσιολογικό. Είναι η καρδιά μου που χτυπάει για σένα δυνατά.

...μισανοίξανε τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν,
μακρινή μητέρα ρόδο αμάραντο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου